گر چنین بخت نگون عبرت کمین پیدا شود

هر قدر سر بر فلک سایم زمین پیدا شود

هیچکس محرم نوای سرنوشت شمع نیست

جای خط یارب زبانم از جبین پیدا شود

در گلستانی که خواند اشک من سطر نمی

سایهٔ گل تا ابد ابرآفرین پیدا شود

دامن وحشت ز سیر این چمن نتوان شکست

دیده مژگان برهم افشارد که چین پیدا شود

آن سوی خویشت چه عقبا و چه دنیا هیچ نیست

بگذر از خود تا نگاهی پیش بین پیدا شود

بازگرداند عنان جهد عیش رفته را

موم اگر از آب گشتن انگبین پیدا شود

بسکه بی رویت در این کهسار جانهاکنده ام

هرکجا نامم بری نقش نگین پیدا شود

ناله تا دستی کند در یاد دامانت بلند

چون نیستانم ز هر عضو آستین پیدا شود

عالم آب است دشت و در ز شرم سجده ام

بی عرق گردد جبینم تا زمین پیدا شود

در تماشاگاه امکان آنچه ما گم کرده ایم

بیدل آخر از نگاه واپسین پیدا شود